Superseniorzy 2015
Jan Bartkowiak ur. 23 stycznia 1928 roku w Oporowie, zmarł 4 grudnia 2020 roku
Absolwent Liceum Pedagogicznego w Lesznie oraz Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie ukończył historię. W młodości trenował siatkówkę i lekką atletykę. W latach 1965-1982 był najpierw wicekuratorem, a potem kuratorem oświaty województwa wielkopolskiego. Wieloletni działacz sportu szkolnego. Od 1970 do 2000 roku pełnił funkcję prezesa Szkolnego Związku Sportowego "Wielkopolska". Wieloletni członek Zarządu Głównego Szkolnego Związku Sportowego. Od 2000 roku Honorowy Prezes SZS Wielkopolska. Uczestniczył w przygotowaniach i organizacji wielu ogólnopolskich i międzynarodowych zawodów sportowych w Poznaniu. Odznaczony Krzyżami Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, wyróżniony Honorową Odznaką Miasta Poznania i Województwa Poznańskiego, Złotą Odznaką Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Palm Akademickich.
dr Andrzej Daszkiewicz ur. 19 marca 1935 roku w Poznaniu
Znakomity pływak poznańskich klubów - Olimpii i AZS. W 1959 roku, po ukończeniu Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Poznaniu rozpoczął pracę w Lechu, z którym był związany do 1982 roku. W tym czasie wychował wielu rekordzistów Polski, m.in. Ewę Kobielską, Ewę Wender, Tomasza Duczmala. Był trenerem kadry olimpijskiej, a jego podopieczni startowali na igrzyskach - Cezary Śmiglak w Monachium w 1972 roku i cztery lata później w Montrealu, gdzie był także Ryszard Żugaj. Od 1982 do 1991 roku pracował w Szkole Mistrzostwa Sportowego w Poznaniu, w której pod jego okiem trenowali Beata Kaszuba i Tomasz Białek. Za swoją pracę trenerską otrzymał liczne wyróżnienia, m.in. Honorową Odznakę Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej oraz Polskiego Związku Pływackiego. Był laureatem Honorowej Ogólnopolskiej Trybuny Trenera Wychowawcy. Otrzymał również Honorową Odznakę Miasta Poznania i województwa Poznańskiego.
Eugeniusz Dylewicz ur. 20 października 1920 roku w Poznaniu, zmarł 18 czerwca 2017 roku
Wielką przygodę z koszykówką rozpoczął w KPW Poznań. Absolwent Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, które ukończył w 1939 roku. Był powołany do kadry przygotowującej się do mistrzostw Europy w Rydze. Wybuch wojny wymusił zmianę życiowych planów. Aresztowany w 1942 roku, więziony w Forcie VII w związku z "grupą Witaszka". Przez pięć miesięcy śledztwa przebywał w osławionej sali 66. Potem pod zmienionym nazwiskiem pracował w zakładach lotniczych w Krzesinach do końca wojny. Już w 1945 roku zorganizował drużynę i sekcję koszykówki w Warcie Poznań. Był reprezentantem Polski w koszykówce i szczypiorniaku oraz kapitanem tych zespołów. W 1952 roku zorganizował sekcje koszykówki - żeńską i męską w Olimpii Poznań. Z każdym prowadzonym przez siebie zespołem grał z powodzeniem w I lidze. Jako trener wychował szereg reprezentantów Polski. Był również dziennikarzem sportowym.
Jerzy Gessner ur. 1 sierpnia 1932 roku w Poznaniu, zmarł 30 września 2019 roku.
W latach 1952 - 1955 studiował w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Wybrał rehabilitację leczniczą jako specjalizację. Pracę zawodową podjął w 1955 roku w Klinice Ortopedii i Rehabilitacji Akademii Medycznej w Poznaniu pod kierownictwem prof. Wiktora Degi. Po kilku latach awansował na kierownika zespołu. Od stycznia 1973 roku pracował w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Poznaniu jako kierownik zakładu rehabilitacji. W 1961 roku otrzymał stypendium we Francji z ramienia Światowej Organizacji Zdrowia. Pracował też w Libii oraz na Madagaskarze. Od początku pracy zawodowej zaangażował się w działalność sportową z niepełnosprawnymi. Swoje zainteresowania kręglami wywodzi z lat młodzieńczych - grał w Energetyku Poznań. W maju 1962 roku założył pierwszą w Polsce sekcję kręglarską przy poznańskim Starcie, którą prowadzi do dzisiaj. Twierdzi, że zaraz po sporcie najważniejszy dla niego jest śpiew. Przez 50 lat występował w chórze pod dyrekcją prof. Stefana Stuligrosza.
Czesław Konieczny ur. 2 czerwca 1927 roku w Poniecu, zmarł 4 sierpnia 2020 roku
Przygodę ze sportem rozpoczął w 1945 w ponieckim Gimnazjalnym Klubie Sportowym Lesna. W 1952 roku ukończył Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego w Poznaniu, ale we wrześniu 1949 roku był już zawodnikiem i działaczem Akademickiego Związku Sportowego. Od 1952 roku działał w Polskim Komitecie Olimpijskim, Polskim Związku Lekkiej Atletyki, a w Towarzystwie Krzewienia Kultury Fizycznej działa do dzisiaj.
W Wielkopolskim Okręgowym Związku Lekkiej Atletyki od 1953 roku sprawował różne funkcje kierownicze, a przez 20 lat - od 1988 do końca 2008 roku - był prezesem lekkoatletycznego związku. W latach 1966-1970 pełnił również funkcję wiceprezesa Poznańskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. W latach 1949-1971 pełnił społecznie funkcję kierownika sekcji lekkoatletycznej w AZS Poznań.
Odznaczony Krzyżami Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zasłużony dla miasta Poznania.
Zenon Kordylewski ur. 6 czerwca 1920 roku w Poznaniu, zmarł 17 kwietnia 2015 roku
Boks uprawiał w latach 1937-1953, najpierw w Kolejarzu Poznań, następnie w Warcie Poznań. Stoczył 118 walk, zdobywając m.in. tytuł mistrza Okręgu Poznańskiego w wadze 51 kg w 1945 i 1946 roku. Warta w tym czasie należała do najsilniejszych klubów w kraju, zdobywając wiele tytułów drużynowych mistrzostw Polski, a najlepsi zawodnicy zdobywali też tytuły indywidualne. W klubie tym pracowali tak znakomici szkoleniowcy jak Józef Wiśniewski, Paweł Szydło, a przede wszystkim Feliks Stamm. To pod ich okiem trenował Zenon Kordylewski, który sam potem został trenerem sekcji pięściarskiej w Warcie Poznań, był kierownikiem drużyny, przez wiele lat działaczem Wielkopolskiego Związku Bokserskiego. Do dziś czynnie uczestniczy w spotkaniach klubu seniora WOZB, do którego należy od ponad 25 lat.
Marian Kowalczyk ur. 13 marca 1926 roku w Wygodzie koło Janowa Podlaskiego, zmarł 29 sierpnia 2017 roku
Ukończył szkołę w Janowie, po wybuchu drugiej wojny światowej pracował w stadninie jako masztalerz. W 1947 roku z rodziną przeniósł się do Łobza, gdzie zaczęła się jego przygoda ze sportem jeździeckim. W 1956 roku został wicemistrzem Polski w skokach przez przeszkody. Jego kariera sportowa na dobre rozwinęła się w czerwcu 1957 roku, kiedy to trafił do Ośrodka Jeździeckiego na poznańskiej Woli. W tym samym roku został mistrzem Polski w skokach przez przeszkody. W Akwizgranie spotkał się po raz pierwszy z ujeżdżeniem, następnie, aż pięć razy z rzędu, począwszy od roku 1966, zdobył na Sekcie mistrzostwo Polski w tej konkurencji. Ukończył kurs trenerski na Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Po kilku latach otrzymał propozycję pracy w znanej niemieckiej szkole jeździeckiej Onkel Toms Hutte w Berlinie. Przebywał tam przez cztery lata. Wrócił, aby przygotować polskich jeźdźców do startu na igrzyskach olimpijskich w Moskwie. To jemu można przypisać sukces złotej pary - Jana Kowalczyka i Artemora, drużyna zdobyła natomiast srebrny medal. Jeszcze niedawno trenował poznańską Policję Konną, która obecnie szczyci się mianem najlepszej w Polsce.
Kazimierz Lewandowski ur. 11 września 1940 roku w Rucewie k. Inowrocławia, zmarł 25 października 2015 roku
Jego pierwszym trenerem w liceum im. Karola Marcinkowskiego był w 1955 roku Wiktor Haglauer. Mimo nie najlepszych warunków fizycznych wyróżniał się na boisku bardzo dobrą techniką i przebojowością. W wieku 19 lat trafił do pierwszego zespołu koszykarzy Lecha. Występował w tej drużynie na pierwszoligowych parkietach przez 11 lat. Grał z tak znanymi zawodnikami jak Jerzy Młynarczyk, Mieczysław Łopatka, Jerzy Borowy czy Stanisław Olejniczak. W 1964 roku ukończył studia w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Poznaniu. W latach 1973 - 1976 był trenerem juniorów w Lechu Poznań. 1 czerwca 1976 roku objął pierwszy zespół koszykarek tego klubu, które wywalczyły awans do pierwszej ligi. Po zdobyciu przez tę drużynę brązowego medalu mistrzostw Polski, został na rok koordynatorem w kolejowym klubie. Objąwszy ponownie pierwszy zespół, prowadził go jako szkoleniowiec do 1994 roku. W 1990 zanotował swój największy sukces, zdobywając z tą drużyną wicemistrzostwo Polski. Po przekazaniu sekcji koszykówki z Lecha do AZS Poznań nadal pomagał w prowadzeniu tego zespołu, początkowo jako szkoleniowiec, potem jako wiceprezes sekcji do spraw sportowych. Pod jego kierunkiem grały m.in. Elżbieta Barańska, Renata Klatt, Violetta Glapiak, Lidia Wróblewska, Rita Kłyszyńska i Wiesława Mrozińska.
Roman Luty ur. 26 lutego 1938 roku w Rawiczu
W Rawiczu ukończył liceum ogólnokształcące. Uprawiał lekką atletykę, szachy, tenis stołowy, strzelectwo, gry zespołowe, ale swoje największe sukcesy osiągał najpierw jako zawodnik LZS, a później Warty Poznań, w skoku o tyczce i dziesięcioboju. Był wielokrotnym mistrzem i rekordzistą Wielkopolski, reprezentantem Polski na mityngach zagranicznych. Po zakończeniu kariery sportowej został instruktorem, a następnie działaczem lekkoatletycznym. Jest współorganizatorem i działaczem Koła Seniora w Warcie. W 2005 roku napisał monografię "Lekkoatleci Klubu Sportowego Warta 1912-1994", a na stulecie klubu w 2012 vademecum "100 lat KS Warta Poznań. Najważniejsze wydarzenia, osiągnięcia i ciekawostki". Absolwent Politechniki Poznańskiej ze specjalizacją Pojazdy Szynowe. Długoletni pracownik Fabryki Lokomotyw i Wagonów Zakładów H. Cegielski. W latach 80. XX w. pracował w Regionalnym Związku Spółdzielczym w Poznaniu, udzielał się też w Klubie Spółdzielczym Start Poznań. Honorowy członek Warty Poznań.
Maria Majewska ur. 14 lutego 1938 roku w Poznaniu
Po ukończeniu studiów w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Poznaniu ze specjalizacją trenera II klasy w 1971 roku rozpoczęła pracę w AZS Poznań. Stworzyła grupę początkującą dziewcząt, zwracając uwagę na sprawność ogólną i motorykę. Wkrótce wyłoniła się grupa uzdolnionych zawodniczek, z którymi podjęła już specjalistyczną pracę w kierunku sprintu i skoku w dal. Najlepsze zawodniczki były powoływane do kadry Polski juniorów. Najbardziej w tym gronie wyróżniała się Ewa Witkowska, później Kasprzyk, do której do dziś należą rekordy Polski na 100 i 200 metrów. W latach 1973-1975 prowadziła grupę sprinterek w kadrze Polski juniorów. W tym czasie dziewczęca sztafeta 4x100 metrów zdobyła srebrny medal na mistrzostwach Europy juniorów. Obecnie jest na emeryturze, ale współpracuje i stara się wspomagać swoim doświadczeniem lekkoatletycznych weteranów: Sylwestra Lorenza i Anetę Łeszyk, którzy zdobywają medale nie tylko w Polsce, ale także na mistrzostwach Europy i świata. W 1978 roku wyróżniona Odznaką Honorową Miasta Poznania, a w 1996 roku otrzymała tytuł Zasłużony Trener Lekkiej Atletyki.
dr Zbigniew Orywał ur. 5 kwietnia 1930 roku w Kępnie
Absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Wągrowcu oraz Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Po studiach był szkoleniowcem lekkoatletów Warty i Olimpii Poznań. Od 1962 do 1966 roku trener kadry w biegach na 800 i 1500 metrów, w latach 1967-1982 trener koordynator w Polskim Związku Lekkiej Atletyki w konkurencjach wytrzymałościowych kobiet i mężczyzn. Od 1982 do 2000 roku był kierownikiem wyszkolenia w Irlandzkim Związku Lekkiej Atletyki. Wielokrotny mistrz Polski w biegach na 800 i 1500 metrów. Wiele razy był też mistrzem Wielkopolski w biegach na 200 i 400 metrów przez płotki, a także w biegach przełajowych i w wielobojach. W AZS Poznań i Zastalu Zielona Góra grał w koszykówkę, w AZS i Zgrzeblarkach Zielona Góra w siatkówkę, a w Kolejarzu Poznań w szczypiorniaka 11-osobowego. Do swoich najważniejszych osiągnięć zalicza dwukrotne mistrzostwo USA w międzynarodowych mistrzostwach w hali w biegu na 1000 jardów w Madison Square Garden w Nowym Jorku w latach 1958 i 1959. Olimpijczyk z Rzymu. Wybrany najlepszym sportowcem Wielkopolski w 1958 i 1959 roku. Jako pierwszy sportowiec odznaczony Złotą Odznaką Miasta Poznania w 1958 roku.
Teofil Różański ur. 16 grudnia 1926 roku w Poznaniu, zmarł 18 czerwca 2023 roku.
Dziennikarz, sternik morski, trener żeglarstwa. Już jako 11-letni chłopak w 1937 roku trafił do Koła Ligi Morskiej i Kolonialnej w Szkole Podstawowej im. Mikołaja Reja w Kaliszu. Naukę kontynuował w kaliskim Gimnazjum i Liceum im. Tadeusza Kościuszki. W 1952 roku ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a w 1968 roku także poznańską Akademię Wychowania Fizycznego. Od 1950 do 1957 roku pracował w redakcji sportowej Rozgłośni Polskiego Radia w Poznaniu, a później aż do emerytury w 1981 roku w redakcji sportowej Telewizji Polskiej, Oddział w Poznaniu. Projektodawca budowy pierwszego po wojnie polskiego jachtu pełnomorskiego S/Y "Wielkopolska". Organizator wielu wypraw i maratonów morskich, m.in. na kanał La Manche z udziałem Teresy Zarzeczańskiej w 1975 roku, oraz czterech polskich sztafet kobiecych. Współautor i współrealizator filmu "Sukces" poświęconego przepłynięciu kanału La Manche przez Teresę Zarzeczańską, pokazywanego na Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie w 1976 roku. Przez wiele lat związany z Organizacją Środowiskową AZS w Poznaniu. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, otrzymał też m.in. Odznakę Honorową Miasta Poznania.
Zbigniew Szczot ur. 6 czerwca 1937 roku w Ostrzeszowie, zmarł 11 marca 2016 roku
W 1955 roku ukończył Liceum Salezjanów w Ostrzeszowie, a w 1960 roku Politechnikę Poznańską. Krótko pracował w ZNTK w Poznaniu, a potem na długie lata związał się ze spółdzielczością pracy. W Posnanii od 1979 roku, najpierw jako działacz sekcji siatkówki, a potem piłki ręcznej. W 1990 roku został członkiem zarządu klubu, w latach 1992-2001 był sekretarzem klubu, a następnie wiceprezesem do spraw organizacyjnych. W 2003 roku wybrano go prezesem Posnanii. Funkcję tę pełnił przez dwa lata, a potem był wiceprezesem do spraw sportowych. Pracownicy, zawodnicy, trenerzy Posnanii zgodnie podkreślają wielkie zaangażowanie Zbigniewa Szczota w życie klubu, wszystkie sekcje były mu bardzo bliskie, każdej oddawał swój czas i serce. Przez wiele lat współpracował z Wielkopolskim Związkiem Kajakowym. Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, otrzymał też Honorową Odznakę Miasta Poznania.
Zdzisław Talarczyk ur. 13 czerwca 1927 roku w Poznaniu, zmarł 7 lutego 2016 roku
Ostatni z żyjących współzałożycieli WKS Grunwald utworzonego w 1947 roku (wówczas WKS Kadra). Klub zakładał m.in. ze swoim ojcem - pułkownikiem Franciszkiem Talarczykiem. W latach 1946-1961 był kierownikiem drużyny i działaczem sekcji piłki nożnej. W 1961 roku wraz z Aleksandrem Wiecanowskim stworzył sekcję piłki ręcznej w Grunwaldzie, a potem przez 16 lat był jej kierownikiem. W tym czasie Grunwald był mistrzem i wicemistrzem Polski, zdobywcą Pucharu Polski. Początkowo pełnił funkcję kierownika społecznie (służył wówczas w randze kapitana w Komendzie Garnizonu Poznań), a od 1970 r. został zatrudniony w klubie. Pułkownik Zdzisław Talarczyk przez wiele lat był w zarządzie Związku Piłki Ręcznej w Polsce. Za swe zasługi został uhonorowany Diamentową Odznaką Związku. W 1977 roku przeszedł do rezerwy ze względu na stan zdrowia. Wówczas działał jeszcze w zapasach, a następnie został wiceprezesem Klubu Seniora WKS Grunwald Poznań.
Andrzej Wituski ur. 23 lutego 1932 roku w Poznaniu
Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Ignacego Jana Paderewskiego i Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Poznaniu. Najpierw przez 11 lat wiceprezydent, a potem od 1982 do 1990 roku prezydent Poznania. Podczas jego kadencji rozpoczęto budowę Poznańskiego Szybkiego Tramwaju, odrestaurowano Palmiarnię oraz ukończono przebudowę jeziora Malta, co pozwoliło w 1990 roku zorganizować po raz pierwszy w stolicy Wielkopolski mistrzostwa świata w kajakarstwie. Były wiceprezes Lecha Poznań. Odznaczony m.in. Krzyżami Oficerskim, Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz (trzykrotnie) Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury. Obok odznaczeń regionalnych posiada także honorowe odznaczenie zaprzyjaźnionego z Poznaniem Hanoweru.