• bąbać , bómbać ndk bąbnąć, bómnąć dk 1. [uderzać, bić, stukać, walić]: Przestań bąbać tego kejtra! Zasłysz. Lełyn sie jąko, bo jak buł mały, to gu łociec ciyngiym bómboł po plecach. Inform. Co tak bómbiesz w te dźwi? Zasłysz. To mój sie zagapiuł i bómnół w tegu warburga, co jechoł przed nami. Zasłysz. 2. tylko bomnąć, bómnąć [ukraść]: To naprzód wysyłał z tacami ministrantów, a zaś potem kazał szczunom podnosić języki, czy aby nie bomli bejmów, taki ci był nyrol! Tako gelejza, w tramwaju mu bómli portmonejke. Inform.

sieci społecznościowe