dłuży się komu

  • dłuży się komu fraz., powsz. [nudzi się komu]: Obok nudzę się używa się w Wielkopolsce nieznanego w Galicyi dłuży mi się. Wszystkim zaczynało dłużyć się coraz bardziej. Jeno leku zażyję, wybacz, że wyjdę na chwilę, niechże ci się nie dłuży. Zaczynało mu się dłużyć, chętnie by odetchnął świeżym powietrzem, wyjrzał na słońce. Dłużyło mu się. Że też nie mogli znaleźć wyrębu gdzieś bliżej. Martwię się o nich i bardzo mi się dłuży. Nie dłużyło mi się stale było pełno żołnierzy. [...] dłużyło mu się w domu samemu. Nie moge jeszcze zabierać Krzycha na msze, bo za bardzo mu sie dłuży. Zasłysz.

sieci społecznościowe