• mora wych. z użycia [zmora, mara, upiór]: A moja furt ino leży na kanapoku, sztywne oczy w sufit i dycho, jakby ją mora dusiła. Człowiek, którego mora dusiła, charczał nie mogąc złapać tchu, dopóki nie zawołał na niego ktoś po imieniu. Wtenczas mora momentalnie puszczała swą ofiarę, coś stuknęło o podłogę, czasem zaskrzypiały drzwi i duch mory łączył się z ciałem pozostawionym pod bzem. Mora mnie wczoraj w nocy dusiła.

sieci społecznościowe