• bamber M lm -bry, 1. [chłop, szczególnie bogacz wiejski]: Tomkowiak z bogatych bambrów rzekł z przekąsem Buda. Na miejscu poza drobnymi pracami u bambrów nic się nie trafiało. Wyszła za bambra z Żegrza. Narobiła się, bo narobiła, ale biedy nie miała. Inform. 2. wyzyw., pogardl. [o kimś ze wsi, prostaku]: Te, bamber! Już się pchasz do lali? Za wcześnie. I chyba humor stracił, czasy szły niesłychane, byle bamber już się spoufalał.. Inform.

    Inform. uzupeł.: bamber - gospodarz, bogaty mieszkaniec wsi: od „Bambrzy” - Polacy pochodzenia niemieckiego, potomkowie osadników przybyłych z okolic niemieckiego Bambergu, którzy w latach 1719-1753 zostali sprowadzeni przez władze Poznania, aby zasiedlić opuszczone wsie. Zobacz także: Bambrzy Poznańscy

sieci społecznościowe