Wydarzenia

To wynika z wrażliwości. Na ludzi, ich uczucia, pragnienia. Lecz także mnożące się wokół kłamstwo, przemoc, lęk. Gdyż wszystko mieści się w granicach świata, który przemierza i opisuje. Rozpoznając nowe drogi, języki, innych, samą siebie.

Ponieważ niezwykle rzadko gości na wieczorach autorskich w Polsce, tym większa radość dla wielbicielek i wielbicieli jej poezji, iż będzie ją można spotkać u poznańskiego Łazęgi. Posłuchać wierszy, porozmawiać o najnowszej książce "Emiterium", lecz także tych, które ukażą się już niebawem, choćby poemacie "Dla córki mojej córki", o którym wspomina:
"W oczekiwaniu na wydanie, poematu, który powstawał przez pięć lat wspólnego życia z dziewczynką mówiącą w dwóch językach, myślącą w trzecim, a śniącą w czwartym - najczęściej w japońskim. Sophie, wnuczka, jest dzieckiem przyszłości, a jednocześnie zanurzona w świecie tak miękkim, jak stare papierowe bajki. Kocha opowieści studia Ghibli, ogląda je w oryginale i rozumie więcej, niż zdaje się mówić. Fascynuje ją Japonia - codziennie wrzuca monety do skarbonki w kształcie lisa, który ma ją kiedyś zaprowadzić do Kioto. Ale zanim powstały te słowa, zanim ten poemat przybrał kształt, miało miejsce pewne pęknięcie. Od tamtej chwili świat zacieśnił się wokół niej - stał się mniejszy, bardziej skupiony, przylegający do jej snów i ruchów. Język, którym mówiłyśmy do niej i o niej, zaczął się zmieniać: pojawiły się nowe wyrazy, neologizmy, rytuały nazw, intymne mitologie, kolory o poetyckich tytułach. "Mikururu" oznaczało noc bez lęku. "Tęcza z wody" była po prostu zupą, którą jadła, kiedy bolały ją ręce. Wiersze, które powstały, nie są dokumentem, nie są też literackim cukrem - to raczej czułe rozszczelnienia codzienności. Pęknięcia, przez które widać, jak bardzo wspólne bycie z dzieckiem może być również formą ratunku - dla dorosłych. Przede wszystkim jednak, dla córki mojej córki, to książka o wymyślaniu języka: dla relacji, dla opieki, dla przyszłości. Nie znałam takiego słownika, więc musiałam go napisać. Sophie mi w tym pomagała - nieświadomie, ale z pełnym oddaniem. Poemat składający się z wielu warstw: językowej, emocjonalnej, pokoleniowej, kulturowej i tej najcieńszej, ale najważniejszej - jak dotyk czoła do czoła - warstwy bycia blisko."

Spotkanie poprowadzi Szymon Kantorski.

Małgorzata Południak, poetka, graficzka, artystka sztuk wizualnych, fotografka. Autorka siedmiu książek poetyckich - "Czekając na Malinę", "Liczby nieparzyste" , "Pierwsze wspomnienie wielkiego głodu", "Podróżowanie w przestrzeni", "Pierwszy milion nocy", oraz najnowszej, "Emiterium", wydanej przez poznański "FONT". Publikowała również w antologiach, m.in. Antologia współczesnych polskich opowiadań: 2017, FORMA, 2017, Przewodnik po zaminowanym terenie 2, Helikopter, Antologia tekstów z lat 2016-2020. Od 2012 roku pisze felietony w stałej rubryce "Dlaczego nie jestem malarzem" dla czasopisma literackiego "eleWator".

Wstęp wolny.

• Wydarzenie bez barier: brak informacji

Baner

Pobierz baner (JPEG, 146,37 kB)