DANIELE MORANDI BONACOSSI jest profesorem archeologii Bliskiego Wschodu na Uniwersytecie w Udine. W 1987 roku uzyskał tytuł magistra archeologii Bliskiego Wschodu na Uniwersytecie w Padwie. W latach 1988-1990 studiował archeologię Bliskiego Wschodu na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie w ramach stypendium DAAD. Doktorat uzyskał na Università L'Orientale w Neapolu w 1993 roku, po spędzeniu dwóch lat na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie (1990-1992). W latach 1995-1996 był pracownikiem naukowym NATO na Uniwersytecie w Monachium. Kierował i brał udział w wielu kampaniach wykopalisk archeologicznych i badań terenowych w różnych miejscach i regionach Bliskiego Wschodu (Syria, Oman, Jemen, Irak). W latach 1999-2010 był dyrektorem misji archeologicznej Uniwersytetu Udine w Mishrifeh/Qatna, a w latach 2008-2010 współdyrektorem włoskiej misji archeologicznej w regionie pustyni Palmyra. Od 2012 roku kieruje Włoską Misją Archeologiczną w Regionie Kurdystanu w Iraku (Land of Nineveh Archaeological Project, Irak).
Jego działalność badawcza koncentruje się głównie na badaniach nad osadnictwem ludzkim i interakcjami między człowiekiem, środowiskiem, zasobami i strategiami przetrwania, archeologią pasterstwa oraz kulturą materialną i organizacją złożonych społeczeństw głównie w Syrii, północnym Iraku i wschodniej Anatolii od chalkolitu do epoki żelaza. Część swojej działalności poświęcona jest rejestrowaniu, ochronie i zarządzaniu zagrożonym syryjskim i irackim dziedzictwem kulturowym. Jest członkiem Rashid International, międzynarodowej inicjatywy na rzecz ochrony irackiego dziedzictwa kulturowego.
