Andżelika Borys Honorową Obywatelką Miasta Poznania

Honorową Obywatelką Miasta Poznania zostanie Andżelika Borys. Radni zdecydowali też o przyznaniu tytułów "Zasłużonego dla Miasta Poznania". Dostaną je: Janusz Heller, Iwona Jabłońska, Lech Konopiński, Urszula Sipińska oraz Fundacja Pomocy Humanitarnej Redemptoris Missio.

Radni zdecydowali także o przyznaniu tytułów "Zasłużony dla Miasta Poznania" - grafika artykułu
Radni zdecydowali także o przyznaniu tytułów "Zasłużony dla Miasta Poznania"

Podczas wtorkowej (6 czerwca) sesji radni zdecydowali, że tytuł Honorowego Obywatela Miasta Poznania otrzyma Andżelika Borys. To wieloletnia przewodnicząca Związku Polaków na Białorusi. Honorowe obywatelstwo - podobnie jak tytuły "Zasłużonych dla Miasta Poznania" - zostaną wręczone podczas uroczystej sesji, która odbędzie się 29 czerwca.

Andżelika Borys urodziła się w 1973 r. w polskiej rodzinie w Białoruskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej, późniejszej Białorusi. Od 1995 r. jest członkinią Związku Polaków na Białorusi, w 2005 r. została wybrana jego przewodniczącą - ku zaskoczeniu władz tego państwa. Za swoją działalność była wielokrotnie ścigana przez białoruski wymiar sprawiedliwości, przesłuchiwana przez KGB, prokuraturę oraz milicję, skazywana na wysokie kary grzywny oraz aresztu. Za swoją działalność otrzymała wiele wyróżnień, w tym nagrodę "Fidelis Poloniae" za obronę wolności słowa, przyznawaną przez Światowe Forum Mediów Polonijnych. W 2011 r. za wybitne zasługi dla promocji Polski na świecie otrzymała Dyplom Ministra Spraw Zagranicznych. 

Zasłużeni dla Miasta Poznania

Janusz Heller urodził się w 1954 r. w Poznaniu. Pracował jako nauczyciel historii i wychowawca świetlicy, w latach 1985-2022 r. kierował Klubem Osiedlowym "Krąg" Spółdzielni Mieszkaniowej Grunwald. Był aktywnym członkiem NSZZ "Solidarność", związany był z kolportażem podziemnej prasy. Za swoją działalność antykomunistyczną w październiku 1982 r. był zatrzymany przez SB i dotkliwie pobity. Przez wiele lat zaangażowany w działalność Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Poznaniu, był organizatorem kilkudziesięciu obozów turystycznych, komendantem i instruktorem kilkunastu obozów harcerskich. Z jego inicjatywy od 1987 r. powstały m.in. Dni Łazarza - największe święto dzielnicowe w Poznaniu, integrujące lokalną społeczność. 

Za swoje działania i zasługi został uhonorowany licznymi nagrodami i odznaczeniami, między innymi w 2003 roku został "Człowiekiem Roku Łazarza". W 2014 r. został odznaczony Medalem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego dla Kultury Polskiej, a w 2022 r. - Medalem Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.

Iwona Jabłońska swoją karierę koszykarską rozpoczęła 1969 r. w klubie KS Polonia Bytom. W 1976 r. wraz ze swoją drużyną zdobyła 5 miejsce na pierwszych tego rodzaju Mistrzostwach Europy U-16 (do lat 16) w Szczecinie w koszykówce kobiet. Z poznańskimi klubami sportowymi TS Olimpia Poznań oraz AZS Poznań nawiązała współpracę podczas studiów na Akademii Wychowania Fizycznego w stolicy Wielkopolski. W latach 1985-1986 powołana została do Reprezentacji Polski Seniorek. Jako trenerka rozpoczęła swoją pracę z załogą TS Olimpii Poznań w 1993 r. Zawodniczki pod jej przewodnictwem stanęły na podium Mistrzostw Polski 3 razy, dwukrotnie zdobywając tytuły mistrzowskie. Utworzyła też Międzyszkolny Uczniowski Klub Sportowy w Poznaniu, pomogła swoim zawodniczkom 11 razy stanąć na podium Mistrzostw Polski.  

Jako trenerka I klasy w 2005 r. za swoje zasługi została wyróżniona tytułem Trener Roku Wielkopolski. W swojej karierze trenerskiej wraz z prowadzonymi zespołami uzyskała także 3 razy awans do Ekstraklasy kobiet, co stanowiło ogromny sukces dla całego klubu. 

Lech Konopiński urodził się w 1931 r. w Poznaniu. Debiutował w 1954 roku na łamach tygodnika "Szpilki" jako satyryk. Pierwszy tom wierszy  "Akcje i reakcje" wydał w 1960 r. z ilustracjami Jacka Fedorowicza. W latach 1957-1960 był redaktorem tygodnika satyrycznego "Kaktus", a w okresie 1960-1965 redaktorem "Gazety Poznańskiej".W latach 1965-1973 był pracownikiem naukowym Instytutu Przemysłu Włókien Łykowych w Poznaniu. Ogłosił ponad 20 prac naukowych, wydał ponad 70 książek - również dla dzieci. Napisał ok. 600 tekstów piosenek dla czołowych polskich wokalistów, między innymi dla: Anny Jantar, Krzysztofa Krawczyka, Eleni, Piotra Kuźniaka, Jerzego Grunwalda. Współpracował z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w Kostrzynie Wielkopolskim współorganizował 30 "Biesiad Humorystów". Jego książki przekładane były na języki obce, w tym na niemiecki, rosyjski, japoński i wietnamski. 

Lech Konopiński otrzymał wiele nagród literackich, a także nagrody Ministerstwa Kultury i Sztuki. Otrzymał także w 1977 r. Złoty Krzyż Zasługi, w 1985 roku Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, w 2003 roku - Order Uśmiechu, a w 2010 r. srebrny medal "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis". 

Urszula Aleksandra Sipińska urodziła się i dorastała na poznańskiej Wildzie. Muzyczną działalność rozpoczęła już w liceum, a w 1965 roku została wysłana przez uczelnię na Festiwal Piosenki Studenckiej w Krakowie, gdzie wywalczyła trzecie miejsce. W 1967 r. wystąpiła na 5. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu z utworem "Zapomniałam", którego była współkompozytorką, a w 1968 roku wygrała konkurs festiwalu w Sopocie. Podczas swojej kariery muzycznej zdobyła liczne nagrody i występowała w wielu krajach.

Po zakończeniu występów powróciła do swojej drugiej pasji - architektury. Wśród jej ponad 50 realizacji są m.in. wnętrza Collegium Polonicum w Słubicach, Centrum Prasowe Międzynarodowych Targów Poznańskich i wiele innych. 

Tytuł otrzymała również Fundacja Pomocy Humanitarnej Redemptoris Missio. Powstała w 1992 r.  z inicjatywy działaczy Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Inspiracją do jej stworzenia Fundacji była działalność Wandy Marii Błeńskiej - poznanianki, lekarki, podporucznika AK, misjonarki oraz światowej sławy specjalistki w dziedzinie leczenia trądu. 

Obecnie Fundacja Pomocy Humanitarnej Redemptoris Missio jest jedną z największych polskich organizacji pozarządowych świadczących pomoc humanitarną w krajach rozwijających się. Od czasu powstania objęła swoją działalnością misyjne szpitale, przychodnie oraz punkty medyczne w 50 krajach świata m.in. Tanzanii, Kamerunie, Zambii, Etiopii, Ugandzie, Kenii, Czadzie, Indiach, Gwatemali, Boliwii, na Madagaskarze, Jamajce, w Papui Nowej Gwinei, Białorusi, Kazachstanie. Jej aktywność opiera się przede wszystkim na niesieniu specjalistycznej pomocy medycznej poprzez organizowanie wyjazdów personelu medycznego: lekarzy wielu specjalizacji, pielęgniarek oraz położnych. Fundacja organizuje także wysyłkę sprzętu medycznego i środków opatrunkowych do przychodni i szpitali, a także pomoc przy budowie przychodni, ośrodków zdrowia i domów opieki. 

AW