Emilia Waśniowska 1954-2005 - pożegnanie

"Inni zbierali

ja siałam

w sianiu się zakochałam

w rzucaniu słów na wiatr

mniejsza

o pole o rolę

o plony o zagony

nagrody i zagrody

byle siać

byle siać (...)"

(E.Waśniowska, "Siewca")

Emilia Waśniowska, wyjątkowa dyrektorka Szkoły Podstawowej nr 34 w Poznaniu była niepospolitym siewcą. Przez całe swoje życie rozsiewała miłość i dobroć, mądrość iwrażliwość, radość i optymizm.

Odszedł od nas niezwykły Człowiek, przyjaciel dorosłych i dzieci, który zawsze tryskał humorem i energią, i miał głowę pełną pomysłów.

Dzięki Emilii dzieci miały poczucie własnej wartości, potrafiły się wspiąć na szczyty własnych możliwości. Uczyła je poznawać i smakować piękno tego świata wszystkimi zmysłami, wskazywała, co tak naprawdę w życiu jest ważne, była z nimi w chwilach radości i smutku, zawsze wyrozumiała, zawsze cierpliwa. Traktowała je z całą powagą, bo chociaż tacy mali, to wielcy byli w Jej oczach.

Emilia stworzyła szkołę, do której chciało się przychodzić. Tutaj zawsze było miło, przyjaźnie, tu zawsze coś się działo. To dzięki niej mieliśmy możliwość poznania wielu wspaniałych ludzi kultury, nauki, sportu, uczestniczyliśmy w dziesiątkach wspaniałych koncertów, spotkań, wystaw, które dostarczały nam wielu wzruszeń i emocji.

Charyzma Emilii sprawiała, że odkrywaliśmy w sobie pokłady energii i pełni entuzjazmu stawialiśmy czoło wielkim wyzwaniom.

Dziękujemy Jej za sztandar szkoły.

Dziękujemy Jej za piękne i mądre słowa hymnu "34", które każą nam wszystkim "zdobywać się na dzielną mądrość, na codzienne męstwo" i "siać przyjaźń dorosłych i dzieci".

Dziękujemy Jej za poezję, która pozwala zatrzymać się na moment, pomyśleć, przeżyć...

Dziękujemy Jej za wszystko - wszyscy razem i każdy z osobna.

Każdy z nas zawdzięcza Jej bardzo wiele, w każdym z nas i naszej "34" zawsze będzie obecna.

Emilio, my, Twoja załoga, będziemy czynić swoją powinność jak najlepiej.

Dziękujemy Ci za wszystko, nasz kapitanie...