Poznan.pl, oficjalna strona Miasta Poznania

Światowy Dzień Mokradeł został ustanowiony w 1997 roku, celem upamiętnienia podpisania w dniu 2 lutego 1971 roku Konwencji Ramsarskiej. Konwencja o obszarach wodno-błotnych to międzynarodowe porozumienie, utworzone w celu ochrony i zrównoważenia użytkowania wszystkich mokradeł dzięki działaniom międzynarodowym, krajowym oraz lokalnym.

Hasło przewodnie "Mokradła i ludzie: splecione losy" podkreśla powiązania między terenami podmokłymi a dobrostanem człowieka, obejmującym zdrowie fizycznie i psychicznie człowieka oraz zdrowe środowisko naturalne. Podczas najbliższego spaceru dowiemy się, dlaczego to wezwanie jest dla nas tak ważne. Najmłodsi uczestnicy zdobywać będą wiedzę w trakcie gry i rozwiązywania łamigłówek. Wykorzystując dostępne elementy terenowe, wspólnie spróbujemy przedstawić w praktyce definicję obszarów wodno-błotnych.

Przewodnik spaceru, Artur Golis, opowie również o funkcjach, jakie mokradła pełnią w bezpośrednim stosunku do nas, zwłaszcza w środowisku dużego miasta, a także pośrednio - regulując lokalny mikroklimat i stanowiąc warunek zachowania bioróżnorodności. Ważnym elementem będzie również uświadomienie zagrożeń jakie wpływają na poznańskie obszary mokradłowe.

Spacer rozpocznie się o godzinie 11:00 na parkingu przy dojeździe do plaży nad Rusałką od strony ul. Golęcińskiej (https://www.google.pl/maps/search/52.431508,+16.876287 ) i potrwa około 3-4 godzin.

Udział w spacerze jest bezpłatny, obowiązują zapisy pod adresem mailowym: monika_mrozek@um.poznan.pl.

Uwaga!

Przewidywana długość spaceru to około 6 km. Dystans może ulec zmianie w zależności od liczby uczestników i tempa marszu.

Zalecamy zadbać o odpowiednią, wygodną, ciepłą odzież - wodoodporne, terenowe buty, spodnie, nieprzemakalną kurtkę. W trakcie spaceru będziemy się przemieszczać częściowo poza szlakiem. Polecane są również stuptuty (ochraniacze nogawek).

Zapraszamy!

O przewodniku spaceru:

Artur Golis jest pracownikiem służby parków krajobrazowych Wielkopolski. Zawodowo zajmuje się więc ochroną krajobrazu, głównie wiejskiego lecz także obszarów leśnych i mokradłowych. Jako botanik zwraca szczególną uwagę na krajobrazową rolę szaty roślinnej. W swojej wieloletniej działalności edukacyjnej, na polu przyrodniczym wykorzystuje sezonową, siedliskową i sukcesyjną zmienność zbiorowisk roślinnych, populacji  i osobników poszczególnych gatunków aby tłumaczyć swoim odbiorcom procesy i zjawiska. Swój przekaz dostosowuje do wymagań słuchaczy wszystkich grup wiekowych. Nie wyobraża sobie edukacji terenowej bez sprowadzenia ze ścieżki i zanurzenia uczestników organizowanych wycieczek w surowej tkance ekosystemów, dając sposobność by zajrzeć, dotknąć, posłuchać, powąchać i posmakować a jeśli trzeba - zabłądzić.

^{Wydział zastrzega sobie prawo do zmiany prowadzącego.}