Lluis Llach urodził się 7 maja 1948 roku w Gironie na Costa Brava blisko granicy francuskiej. W dzieciństwie uczył się grać na fortepianie, śpiewał w szkolnym chórze. Na studiach w Barcelonie po raz pierwszy zetknął się ze środowiskami antyfrankistowskimi i tam też dołączył do grupy intelektualistów zwanej Els Setze Jutges (Szesnastu Sędziów), która swoją twórczością uderzała w reżim generała Franco. Do Szesnastu Sędziów należeli również m.in.: Pi de la Serra, Raimon, Joan Manuel Serrat, Guillermina Motta, Maria del Mar Bonet. Działalność ta była początkiem ruchu Nova Cançó (Nowa Pieśń). Jego osobowość artystyczną kształtowała wolna od cenzury piosenka francuska, a w szczególności tacy wykonawcy jak: Jacques Brel, Leó Ferré, Charles Trenet i Edith Piaf.

Lluis Llach dał swój pierwszy koncert 22 marca 1967 r. w miejscowości Terrassa, na przedmieściach Barcelony, akompaniując sobie na gitarze. Rok później wydał swój trzeci singiel zawierający utwór L'estaca (Mur) - pieśń nadziei, braterstwa i solidarności, która stała się katalońskim hymnem oporu przeciw faszyzmowi. Pieśń stała się pewnego rodzaju zachętą, by nigdy nie zaprzestać walki z tym, co arbitralne. Z dnia na dzień i pomimo cenzury piosenka rozprzestrzeniła się po całej Katalonii, potem Hiszpanii i szybko przekroczyła jej granice. W Polsce piosenki Lluisa Llacha spopularyzował Zespół Reprezentacyjny. Podobną siłą obdarzona była również jej polska wersja Mury w wykonaniu Jacka Kaczmarskiego.
Koncerty Llach'a coraz częściej zakazywane i prześladowane przez siły reżimu, przyczyniły się do tego, że pieśniarz musiał opuścić kraj. W latach 1971-76 przebywał na emigracji w Paryżu, gdzie dołączył do wspólnoty katalońskiej. Tu też jego piosenki odniosły ogromny sukces. Przez te lata kilkakrotnie odwiedził Hiszpanię, gdzie koncertował dla wielotysięcznej publiczności. W czasie jednego z koncertów Lluis Llach został aresztowany i zakazano mu wykonywania własnych utworów. Wygnany z Hiszpanii, żył między Ameryką Łacińską a Europą. W styczniu 1978 roku po śmierci generała Franco, wrócił triumfalnie do Katalonii, a jego koncerty stawały się politycznymi manifestacjami, szczególnie kiedy tłum powiewając potajemnie flagami katalońskimi wznosił okrzyki: "wolność, amnestia, autonomia!".

Lluis Llach jest, prócz piosenek, twórcą większych form muzycznych, jak np. symfonia Campanades a morts, napisana w reakcji na zamordowanie wielu robotników przez frankistowską władzę; kantata poświęcona Morzu Śródziemnemu pt. Un pont de mar blava (Most błękitnego morza), napisana razem z wielkim poetą katalońskim Miquelem Martí i Pol i wykonywana razem z dwoma pieśniarkami: Berberyjką, Aminą Alaui i Greczynką, Neną Venetsanu; kompozycje muzyki do filmów. Lluis Llach jest laureatem wielu nagród i wyróżnień muzycznych. Ma na swoim koncie m.in. tzw. albumy koncepcyjne (stanowiące całość, bez podziału na poszczególne utwory) jak: Viatge a Itaca (Podróż na Itakę) opartą na poemacie Kavafisa czy też Astres (Gwiazdy) z użyciem licznych efektów elektronicznych; Jako wykształcony muzyk wielokrotnie występował z orkiestrami symfonicznymi, a także brał udział interpretacji Requiem Gabriela Fauré w partii barytonu.

2 września 2000 roku w Krakowie, w ramach 20-lecia obchodów Solidarności odbył się koncert Solidarność 20 lat później, na którym wystąpili: Lluis Llach, Jacek Kaczmarski i Leszek Wójtowicz.Lluis Llach wydał do tej pory 28 albumów, a każdy z nich, tak jak i jego niezapomniane koncerty cieszyły się ogromnym entuzjazmem