Zaczyna się od stłuczki i piasku, a kończy w domach każdego z nas. Szklane opakowania, choć w wielu obszarach zostały wyparte przez te z tworzyw sztucznych, wciąż są w użytku. W ostatnich latach ponownie wracają do łask. Powód jest prosty - szklane opakowanie jest zdecydowanie lepszym, bo zdrowszym, materiałem do przechowywania żywności niż plastik. Co więcej, zdecydowanie wygrywa jeśli chodzi o możliwości ponownego przetwarzania go.

Prowadząc zajęcia edukacyjne zawsze podkreślamy, jak wspaniałym surowcem opakowaniowym jest szkło. Można je przetwarzać nieskończenie wiele razy i zawsze osiągać produkt o takich samych parametrach i tej samej wartości użytkowej.

Huta szkła w Antoniku w swojej produkcji wykorzystuje nawet do 30 procent surowców pochodzących z recyklingu. To tzw. stłuczka szklana, która jest dostarczana przez wyspecjalizowane firmy. W przypadku poznańskiego przedsiębiorstwa surowiec jest selekcjonowany wyłącznie z białego szkła, bo powstają w niej wyłącznie opakowania przezroczyste. Dziennie huta jest w stanie wyprodukować nawet 1,5 miliona opakowań.

Do zielonego pojemnika wrzucamy:

• butelki po sokach, napojach, alkoholu (bez kapsli i nakrętek)
• słoiki (bez pokrywek)
• szklane pojemniki po kosmetykach (pozbawione elementów z innych materiałów - plastiku, czy metalu)

A to nie może trafiać do zielonego pojemnika:

• szkła żaroodpornego
• porcelany, ceramiki, fajansu, doniczek
• kryształu, luster
• zniczy ceramicznych
• zniczy szklanych z pozostałością wosku
• szkła stołowego (zastawy, talerzy, szklanek, mis)
• monitorów, lamp telewizyjnych
• termometrów
• szkieł okularowych
• świetlówek i żarówek
• szklanych opakowań po rozpuszczalnikach i olejach silnikowych
• szyb okiennych
• szyb i reflektorów samochodowych
• szkła zbrojonego