Smart City

Podczas spaceru łatwo dostrzec ptaki siedzące na trawie lub pod krzakami. Nierzadko są to tzw. podloty - młode osobniki, które opuściły już gniazdo, ale nie są jeszcze w pełni samodzielne. W odróżnieniu od piskląt, które pokryte są jedynie puchem, podloty mają już większość dorosłych piór. Najczęściej należą do ptaków krukowatych (jak gawrony, wrony, sroki, kawki) lub drozdów (kosów, śpiewaków, kwiczołów).

Choć ich obecność na ziemi może sugerować zagrożenie, w rzeczywistości nadal znajdują się pod opieką rodziców, którzy karmią je i chronią - nawet jeśli nie zawsze są widoczni. Brak widocznej obecności dorosłych ptaków to element strategii ochronnej, który zmniejsza ryzyko zlokalizowania młodego przez drapieżniki.

Zabieranie podlotów z otoczenia to najczęstszy błąd popełniany z troski. Przyrodnicy z Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków przypominają, że taki gest, choć podyktowany chęcią niesienia pomocy, często prowadzi do szkody. Pozbawione kontaktu z rodzicami ptaki nie uczą się prawidłowego funkcjonowania w środowisku. Szczególnie trudna sytuacja dotyczy kawek, które żyją w hierarchicznych wspólnotach - osobnik wychowany przez ludzi może nie zostać przyjęty do stada i zostać wykluczony do końca życia.

Kiedy interweniować?

W przypadku spotkania podlota najlepszym działaniem jest przeniesienie go w bezpieczniejsze miejsce - np. pod krzak lub na niskie drzewo. Dzięki temu zostanie osłonięty przed ewentualnym atakiem kota lub psa. Jeśli ptak nie ma widocznych ran ani objawów urazu, powinien poradzić sobie samodzielnie.

Warto podkreślić, że ptaki nie rozpoznają potomstwa po zapachu - ich zmysł węchu jest słabo rozwinięty. Kluczową rolę odgrywają wzrok i słuch, dlatego nie ma ryzyka, że rodzic odrzuci młode z powodu kontaktu z człowiekiem.

Nadopiekuńczość w stosunku do ptaków, choć zrozumiała, może zakłócić ich naturalny rozwój. Każde nieuzasadnione zabranie młodego z jego otoczenia jest równoznaczne z pozbawieniem go szansy na naukę życia w zgodzie z instynktem i środowiskiem.