Wyprawa pn. "Afryka Nowaka" jest hołdem składanym Kazimierzowi Nowakowi. Celem wyprawy jest przypomnienie światu o tym niezwykłym człowieku i jego podróży, a także zapewnienie mu należnego miejsca wśród najwybitniejszych podróżników i odkrywców. Uczestnicy wyprawy pragną ponadto zebrać i zaktualizować informacje o Afryce, ukazując jej piękno, różnorodność i prostotę jako alternatywę dla globalizacji i komercjalizacji świata.
Trasa wyprawy "Afryka Nowaka" została podzielona na 24 etapy o długości ok. 1,5 tys. km miesięcznie. Poszczególne odcinki będą realizowane przez zespoły 3-4 osobowe. Uczestnicy będą przemieszczać się takimi samymi środkami transportu jak ich patron, tj. rowerami, pociągami, statkami, konno, czółnami, pieszo i na wielbłądach. Ekspedycja w ciągu 2 lat przemierzy 17 afrykańskich państw (Libia, Egipt, Sudan, Uganda, Rwanda, Burundi, Demokratyczna Republika Konga, Zambia, Zimbabwe, Republika Południowej Afryki, Namibia, Angola, Kongo, Kamerun, Czad, Niger, Algieria).
Inicjatorem wyprawy, jej uczestnikiem oraz autorem książki Rowerem i pieszo przez Czarny Ląd, będącej zbiorem reportaży Kazimierza Nowaka z jego podróży do Afryki, jest Łukasz Wierzbicki.
Kazimierz Nowak (1897-1937) - urodzony na Podolu, po I wojnie światowej zamieszkał w Poznaniu. W 1922 r. ożenił się z Marią Gorcik i został ojcem Elżbiety. Trzy lata później urodził mu się syn Romuald. Wkrótce wraz z rodziną przeprowadził się do podpoznańskiego Boruszyna. W 1925 r. zdecydował się wyjechać z kraju, by jako korespondent prasowy i fotograf zarabiać na utrzymanie rodziny. Odbył dwie podróże po Europie, przemierzył rowerem Węgry, Austrię, Włochy, Belgię, Holandię, Rumunię, Grecję, Turcję. W 1928 r. dotarł do Trypolitanii w Afryce Północnej. Ponieważ kłopoty zdrowotne i brak funduszy zmusiły go do powrotu do Polski, ląd afrykański postanowił przemierzyć w przyszłości. Zaplanowaną wyprawę do Afryki rozpoczął w Boruszynie 4 listopada 1931 r. Najpierw dotarł do Poznania, następnie do Rzymu i Neapolu, skąd statkiem 26 listopada dopłynął do Afryki. Z Trypolisu rowerem udał się na południe ku Przylądkowi Igielnemu. Dotarł doń w kwietniu 1934 r. Przebywając w Kapsztadzie, zdecydował się wracać inną drogą, jednak znów samotnie przez cały kontynent. Wyruszył niezwłocznie mimo gnębiących go ataków malarii i pustki w kieszeni. Wśród pustyń Afryki Południowo-Zachodniej jego rower rozpadł się na części. Dalszą drogę podróżnik przemierzał więc konno, czółnem tubylczym, pieszo i... nowym rowerem. Ponieważ władze Afryki Ekwatorialnej Francuskiej nie zezwoliły mu na samotną przeprawę przez Saharę, sformował własną karawanę, z którą dotarł do Uargla. Ostatni tys. kilometrów do Algieru przemierzył rowerem. Podróż zakończył w listopadzie 1936 r. Za ostatnie pieniądze kupił ubranie oraz bilet do Marsylii. Stamtąd udał się do Beaulieu koło St. Etienne, a następnie do Paryża. Granicę niemiecko-polską przekroczył w nocy z 22 na 23 grudnia 1936 r. w Zbąszyniu. Zmarł w niespełna rok po powrocie do kraju, 13 października 1937 r.
25 listopada 2006 r. w holu dworca kolejowego Poznań Główny Ryszard Kapuściński odsłonił tablicę pamiątkową poświęconą Kazimierzowi Nowakowi.