Fluor F
Wody powierzchniowe: tabl. 54, tab. 6; ppm = mg/dm3
Tło geochemiczne fluoru mieści się w granicach typowych dla wód powierzchniowych (przeciętnie 0,1 mg/dm3 ). Podobne zawartości fluoru (0,09 mg/dm3 ) stwierdzano w wodach strumieni drenujących osady czwartorzędowe Niemiec (Fauth i in., 1985). W wodach rzecznych Polski średnia zawartość fluoru określana jest na 0,22 mg/dm3 (Kabata-Pendias, Pendias, 1999), a z terenu Czech - na 0,21 mg/dm3 (Vesely, Majer, 1994). Wyraźnie anomalne stężenia fluoru stwierdzono w Luboniu. W wodzie starorzecza Warty (Kocie Doły) i w niewielkiej sadzawce położonej na południe od Kocich Dołów stwierdzono odpowiednio 3,49 i 2,33 mg/dm3 fluoru. Zbiorniki te są usytuowane obok składowiska odpadów Poznańskich Zakładów Chemicznych w Luboniu, które w latach 70 i 80 produkowały fluorek glinu. Maksymalną ilość fluoru (1l,50 mg/dm3 ) stwierdzono w wodzie lewego dopływu Głuszynki we wsi Babki. Woda ta była również wzbogacona w brom (17 mg/dm3) i wodorowęglany (563,64 mg/dm3 ). Powyżej 1 mg/ dm3 fluoru notowano w okolicach Swarzędza oraz koło wsi Wierzonka i Mielno w północno-wschodniej części badanego obszaru.