Herb Poznania pod względem treści heraldycznej należy do najbogatszych w Polsce
Gdy Poznań w 1253 r.otrzymał prawa miejskie herb okazał się niezbędny, gdyż należało sygnować dokumenty. Najstarszym znanym nam wizerunkiem herbu Poznania jest pieczęć Rady Miejskiej na dokumencie z 1344 r. Herb Poznania łączy atrybuty architektoniczne (mury i baszty) z motywami religijnymi (patroni - św. Piotr i św. Paweł). Na tarczy widnieje fragment muru obronnego z trzema basztami i bramą - mające symbolizować, że Poznań posiada prawa miejskie (motyw często spotykany na tarczach herbowych, wskazujący na znaczenie miasta). W bramie znajdują się dwa skrzyżowane klucze, które uosabiały autonomię poznańskiego grodu. Wizerunek polskiego orła to prawdopodobnie symbol prorektora miasta Przemysła II. Po prawej i lewej stronie znajdują się gwiazdy i półksiężyce, które miały symbolizować moc księcia (wg heraldyków zostały dodane w XIV w.) Św. Piotr stojący na lewej baszcie trzyma klucz do miasta, co miało symbolizować związek stolicy pierwszego biskupstwa w kraju ze stolicą Piotrową. Natomiast św. Paweł z mieczem i księgą miał uosabiać jednocześnie męstwo i przestrzeganie prawa. Wszystkie elementy godła zostały umieszczone na błękitnym tle. W średniowieczu duże znaczenie odgrywała symbolika barw, która ukształtowała się w Europie pod wpływem chrześcijaństwa. Błękit był barwą m.in.nieba, Matki Bożej, wiary, wierności, stałości, lojalności i powietrza.
Herb Poznania kilkakrotnie, m.in. po II rozbiorze Polski i podczas okupacji hitlerowskiej, ulegał nieznacznym zmianom. Ostatnia z nich została podjęta na mocy ustawy z dn. 8.03.1990 r. o samorządzie terytorialnym, która dawała radom gmin i miast możliwość podejmowania uchwał dotyczących herbów. 17 września 1997 r.władze Miasta Poznania nad herbową tarczą dodały koronę - i taki herb obowiązuje do dzisiaj.