Poznański zamek cesarski ma już 100 lat
Budowa zamku cesarskiego - rezydencji pruskiego cesarza Wilhelma II rozpoczęła się w 1905 roku. Projekt gmachu przygotowany przez Franza Schwentena nawiązuje do stylu neoromańskiego. Nad całością gmachu dominuje wieża, mieszcząca niegdyś na piętrze kaplicę. W części zachodniej znalazły się apartamenty cesarza i jego rodziny, zaś w części wschodniej - sala tronowa. Na tyłach powstał niewielki park z wyodrębnionym ogrodem różanym, którego architektura wzorowana jest na słynnym dziedzińcu lwów w Alhambrze. W północno-wschodnim narożniku znalazł się budynek gospodarczy, tzw. masztalarnia. Budowa trwała tylko pięć lat: już w 1910 r. klucze do zamku uroczyście przekazano cesarzowi, trzy lata później ukończone zostały prace przy ozdobionej mozaikami kaplicy zamkowej.
Po zakończeniu I wojny światowej zamek stał się własnością państwa polskiego. W okresie międzywojennym był jedną z oficjalnych rezydencji polskich prezydentów oraz główną siedzibą Uniwersytetu Poznańskiego. W latach okupacji rozpoczęto przebudowę dawnych apartamentów cesarskich na kancelarię Adolfa Hitlera. Drugie piętro zostało przeznaczone dla namiestnika tzw. Kraju Warty, Arthura Greisera.
Po 1945 r. zamek służył kolejno Uniwersytetowi Poznańskiemu, władzom miasta oraz - aż do dzisiaj - poznańskiej kulturze. Obecnie w zamku ma swoją siedzibę Centrum Kultury Zamek.